…TETAPI KENAPA MEDIA BUKAN MELAYU
SEPERTI CINA DAN TAMIL ENGGAN PROMOSI FILEM, MUZIK DAN RANCANGAN TELEVISYEN
MELAYU?
Oleh Mansor Puteh
Tidak dapat dinafikan lagi bahawa
sebahagian besar penonton drama Melayu yang disiarkan oleh televisyen khususnya
RTM dan TV3 tempatan kini terdiri dari penonton bukan Melayu.
Boleh
dikatakan setiap kali drama Melayu disiarkan anak-anak muda bukan Melayu
menontonya dengan penuh perasaan. Ini disebabkan cerita yang dipaparkan kian
berbentuk berbilang kaurn. Tambahan pula mereka begitu faseh dalam Bahasa
Melayu dan dapat memahami perjalanan cerita.
Malah, ada
diantara mereka sengaja disuruh oleh ibubapa mereka untuk menonton drama dan
filem Melayu yang ditayangkan supaya mereka dapat membaikkan pemahaman dalam
Bahasa Melayu.
Tetapi apa
yang lebih penting sekali ialah bahan cerita itu relevan kepada kehidupan
seharian mereka.
Tidak hairan
juga kalau mereka mula rasa begitu dingin dan bosan terhadap drama Inggeris dan
juga dari Hong Kong yang kian kurang rnendapat
sambutan.
Faktor
utamanya- ialah mereka tidak begitu faseh dengan bahasa Inggeris dan tidak
begitu ghairah dengan masyarakat dan budaya Hong Kong atau India.
Sebabnya
ialah, budaya Hong Kong dan India
seperti yang sering dipaparkan dalam siri drama dan filem dari kedua buah
negara ini adalah jenis yang kasar. Dan bahasa yang diguna begitu kesat.
Tambahan pula, mentaliti pelakon begitu rendah, dan sering bergaduh sesama
sendiri tanpa sebab.
Keadaan di
mana kaum bukan Melayu begitu asyik sekali dengan filem serta muzik Melayu
pernah berlaku di zaman penjajahan dulu, bilamana filem-filem terbitan
studio-studio di Singapura mendapat sambutan di kalangan masyarakat berbilang
kaurn di negara kita, Malaya ketika itu.
Dan tidak
mengejutkan kalau sejarah akan berulang kembali bila persembahan filem dasi
rnuzik Melayu, serta drama televisyen dan pentas akan menjadi kegemaran mereka.
Sekira ini
berlaku dengan pesatnya, maka bolehlah kita berasa bangga yang akhirnya masyarakat
Malaysia
sudah mahu menghargai bahan hiburan, kebudayaan dan kesenian tempatan sendiri
dan tidak mengangongkan lagi budaya dan bahan hiburan asing.
Kalau keadaan
seperti ini berlaku, baru kita boleh berasa bangga dengan kesan sistem
pendidikan yang mengutamakan Bahasa Melayu sebagai bahasa pengantara utama di
negara kita, yang mana telah akhirnya rnenyebabkan masyarakat berbilang kaum
berasa bangga dengan bahasa nasional kita dan mahu pula bertutur dalamnya.
Sebab kalau
ini tidak berlaku maka, bolehlah kita anggap bahawa sistem pendidikan kita
sudah gagal, dan usaha kerajaan dan pihak-pihak tertentu untuk membentuk satu
masyarakat Malaysia
berteraskan pengunaan Bahasa dan kebudayaan dan kesenian Melayu, sama gagal.
Tetapi, mujur
ini tidak berlaku. Sebaliknya, apa yang dapat kita lihat ialah suatu perubahan
dari segi sikap, minda serta penerimaan di kalangan mereka dari kaum bukan
Melayu yang kini sudah tidak kekok terima bahan hiburan Melayu seperti drama
televisyen.
Dan kerajaan
serta masyarakat, lebih-lebih lagi pihak akhbar tempatan harus mengarnbil
iktibar dari perkembangan yang sihat dan positif ini dan terus menggatakkan
pembaca serta masyarakat untuk terus memberi sokongan terhadap bahan hibuan
tempatan.
Pihak akhbar
bukan Melayu, khususnya Cina dan India yang sehingga kimi memandang sepi
terhadap bahan hiburan Melayu di televisyen dan pawagam atau pentas, sudah
sepatutnya menukar pemikiran mereka, dan turut bergiat memberi promosi dan
publisiti terhadap persembahan drama pentas dan televisyen serta filem dan
muzik Melayu atau tempatan.
Sehingga kini
mereka cuma memberi publisiti dan promosi yang meluas terhadap bahan filem,
muzik dan siri dari Hong Kong dan India sahaja, walhal ia adalah
terbitan asing.
Saya
diberitau oleh rakan-rakan dalam industri filem dan televisyen serta muzik,
bahawa setiap kali mereka menjernput pihak akhbar Cina dan India untuk
menghadhiri acara persidangan akhbar untuk mengumumkan penerbitan filem atau
drama televisyen dan pengedaran album muzik bazu Melayu, tidak sebuah akhbar
berkenaan yang datang untuk membuat liputan.
Malah kalau
kita perh.atikan bahawa Pesta Filem Malaysia
yang telah diadakan lebih sepuluh kali tidak pernah juga diliputi dalam akhbar
Cina dan India.
Ini termasuk acara persembahan Seri Angkasa dan Anugerah Skrin TV3 dan
sebagainya, yang mana tidak juga diliputi dalam akhbar tersebut.
Malah acara
rqemperingati kematian P Ramlee juga tidak pernah diliputi oleh akhbar Cina dan
India.
Sebaliknya,
semua acara dalam industri filem, televisyen dan muzik di Hong Kong dan India sering mendapat liputan meluas dalam
akhbar Cina dan India
di negara kita. Dan akhbar Cina dan India termasuk Inggeris tempatan
akan menghantar wattnawan khusus untuk membuat liputan mengenainya.
Suatu soalan
yang muncul di sini ialah: Kenapa agaknya akhbar Cina dan India bersikap
begitu dingin sekali terhadap bahan hiburan Melayu dan enggan memberi publisiti
dan promosi terhadapnya?
Atau apakah
mereka sengaja tidak mahu rnenggalakkan anak rnuda Cina dan India menyukai
bahan hiburan Melayu, dan sengaja mahu menggalakkan mereka mpnonton filem dan su-i drama televisyen dari Hong Kong dan India dan
mendengar muzik dari negara-negara tersebut sahaja?
Atau apakah
akhbar Cina dan India
mempunyai ‘agenda tersorok’ untuk terus mahu berbuat demikian?
Sebaliknya
yang menghairankan ialah akhbar serta majalah Melayu begitu ghairah untuk
rnemberi publisiti dan promosi kepada bahan hiburan asing seperti dari Hong Kong, India
dan Hollywood.
Tidakkah ini suatu yang ganjil?
Apa sebabnya
akhbar Melayu berbuat demikian?
Sebab ia
tidak menguntungkan masyarakat Melayu dan Malaysia. Bahkan kalau hendak
dikirakan, kita boleh rasakan bahasa akhbar Melayu dan bukan Melayu kini rasa
bangga untuk menjadi agen promosi dan publisiti untuk studio besar di
Hollywood, Hong Kong dan India, dan mahu membantu mereka menjual bahan hiburan
mereka kepada masyarakat Melayu dan Malaysia.
Tidakkah
mereka tahu bahawa tidak ada satupun akhbar di Amerika, Hong Kong atau India
yang berbuat demikian dan beri publisiti dan promosi kepada bahan hiburan kita,
tidak kira dalam loentuk, filem, drama televisyen dan muzik.
Jadi, kenapa
akhbar dan majalah Melayu dan bukan Melayu di Malaysia sibuk sangat dan beri
promosi dan publisiti kepada bahan hiburan asing itu?
Pihak
kerajaan seharusnya mengambil perhatian dan tidak terus membenarkan keadaan
songsang seperti ini berlaku, apabila bahan hiburan tempatan sengaja tidak
diberi publisiti dan promosi oleh akhbar Cina dan India, yang cuma mahu memberi
publisiti meluas kepada bahan dari Hong Kong dan India atau Hollywood sahaja.
Tentu satu
peraturan boleh diadakan di mana akhhar bukan Melayu, khususnya Cina dan India
dimestikan untuk memberi ruang dan liputan terhadap industri filem, televisyen
dan muzik temaptan, dan sebaliknya mengurangkan liputan terhadap bahan hiburan
asing khususnya dari Hong Kong, India dan Hollywood.
Dan adalah
menjadi tanggung jawab setiap stesyen televisyen tempatan untuk meneruskan
usaha mereka untuk menyiarkan bahan-bahan drama, maupun hiburan yang berbentu
berbilang kaum supaya selera semua pihak dapat dilayani.
Bahkan kalau
kita pergi menanton filem Melayu di pawagam juga kita akan dapat melihat
penonton bukan Melayu yang turut menontonnya, termasuk drama pentas seperti
yang diadakan di Panggung Eksperimen dan Matic termasuk persembahan Mak Yong
atau Randai dan Bengsawan yang diadakan oleh Akademi Seni . Kebangsaan.
Walaupun
setakat ini pihak akhbar bukan Melayu seperti akhbar bahasa Cina dan India
tidak memberi publisiti dan promosi kepada persembahan drama Melayu, termasuk
filem dan muzik, namun oleh sebab ia begitu meluas disiar dalam akhbar Melayu
dan Inggeris, maka mahu tidak mahu anak muda bukan Melayu khusugnya dari kaum
Cina ini menjadi tertarik dengan persembahan berkenaan.
Adalah
diharapkan di masa-masa depan pihak berkenaan, seperti kementerian kebudayaan,
kesenian dan pelancongan serta penerangan atau multimedia akan rnenggalakkan
akhbar bukan Melayu iaitu Cina dan India supaya memberi lebih banyak ruang
kepada persembahan drama televisyen dan pentas, serta filem dan muzik Melayu
supaya pembaca serta masyarakat bukan Melayu akan terus dapat maklumat mengenai
perkembangan kebudayaan dan kesenian Melayu, yang mana menjadi teras kepada
pembentukan kebudayaan Malaysia.
Sebab kalau
ini tidak dapat dilakukan, jadi tidak hairatilah kalau anak-anak muda Melayu
dan bukan Melayu, akan tergila-gilakan bahan hiburan asing khususnya dari
Amerika, Hong Kong dan India, yang sudah semestinya tidak relevan sekali kepada
pembentukan pemikiran serta perwatakan masyarakat kita.
Berbalik kepada
masyarakat bukan Melayu, khususn,ya anak muda Cina dan India yang kini sudah
menunjukkan minat terhadap bahan hiburan Melayu di televisyen, pawagam dan
radio, saya percaya usaha yang lebih gigih harus dilakukan oleh kerajaan, pihak
televisyen dan akhbar untuk terus menggalakkan mereka untuk menggemarinya.
Sebab
masyarakat bukan Melayu sebenarnya adalah besar dan sokongan yang diberi mereka
itu boleh meluaskan pasaran kepada filem dan muzik dan drama televisyen serta
pentas Melayu tanpa mengharapkan pasaran luar negeri yang mana rata-rata sukar
ditembusi oleh sebab mereka mempunyai bahasa dan budaya yang jauh berbeza
dengan kita.
Dan walaupun
akhbar Cina dan India
tidak menggalakkan mereka untuk merninatinya dengan memberi pendedahan yang
cukup, namun dernikian mereka sendiri rasa tertarik dengannya tanpa sebarang
paksaan dilakukan.
Pihak
penerbit drama televisyen dan filem serta muzik Melayu khususnya harus
menjemput dan merayu pihak akhbar Cina dan India untuk menghadhiri acara
pelancaran mereka supaya lama-kelamaan mereka itu akan berasa senang dengan
bahan hiburan Melayu yang lebih bercorak Malaysia yang mana boleh menarik
perhatian penonton filem dan drama televisyen dan pendengar muzik Melayu.
Atau
sekiranya pihak akhbar Cina dan India masih berkeras dan enggan memberi liputan
kepada bahan hiburan Melayu seperti apa yang berlaku sekarang, penerbit Melayu
boleh menembusi ruang mereka dengan membeli Mxan untuk mengumumkan penerbitan filem, drama
televisyen atau album muzik baru, supaya akhirnya pembaca akhbar mereka
didedahkan kepada perkembangan dalam industri filem, televisyen dan muzik
Melayu.
Kerajaan seharusnya boleh
memainkan peranan untuk menggesa akhbar Cina dan India supaya membuka ruang kepada
industri hiburan Melayu atau ternpatan, dan tidak terus menganggapnya dengan
kacamata yang sempit.
Disamping itu, kerajaan juga
boleh menggesa akhbar Cina dan India, serta Melayu dan Inggeris supaya
kurangkan sokongan mereka terhadap bahan hiburan asing, khususnya dari
Hollywood, Hong Kong dan India.
Ini selaras dengan hasrat
kerajaan untuk menggalakkan masyarakat tempatan untuk membeli barangan
tempatan.
Dan pihak berkenaan seperti
stesyen radio dan televisyen dan akhbar dengan syarikat penerbitan muzik boleh
mengadakan rancangan untuk menggalakkan anak bukan Melayu menyanyi lagu Melayu
di pasaraya dan di stesen radio atau televisyen supaya bakat mereka dapat
didedahkan.
Sama juga kementerian pendidikan
boleh mengadakan kursus atau aktiviti di sekolah untuk menggalakkan penuntut
Melayu dan bukan Melayu untuk menonton drama pentas Melayu.
Lebih baik lagi ialah untuk
kementerian pendidikan menggalakkan aktiviti persembahan drama pentas Melayu
khusus untuk penuntut-penuntut bukan Melayu di sekolah-sekolah, supaya mereka
boleh mengguna bahasa nasional ini secara rela hati dan sesama sendiri.
Pihak Inggeris telah sengaja
menggalakkan anak tempatan bergiat aktif dalam bidang teater Inggeris semasa
zaman penjajahan dulu, supaya anak Melayu, Cina dan India kita akan meminat! bahasa itu
untuk mahu mengguna seharian, seperti apa yang telah berlaku sekarang.
Sekarang ini kita masih dapat
menonton drama Inggeris tempatan yang dilakunkan oleh pelakon Melayu, Cina dan India,
seperti rnereka menganggap bahawa bahasa Inggeris adalah bahasa ibunda mereka
sendiri.
Keadaan seperti ini boleh berlaku
di masa depan apabila anak-anak bukan Melayu akan rnenubuhkan kumpulan teater
sendiri untuk memberi persembahan dalam bahasa Melayu.
Sekiranya ini berlaku, alangkah
baiknya untuk perpaduan negara?