Oleh Mansor Puteh
Filem sebagai bahan dagangan atau kesenian?
Penerbit-penerbit
tempatan masih menganggap bahawa filem adalah bahan dagangan. Dan mereka cuma
mementingkan keuntungan sahaja. Semuanya bertolak dari untung-rugi sesebuah
penerbitan filem. Ini yang menghambat kemajuan dalam perusahaan filem tempatan.
Sebenarnya
filem mesti dilihat bukan sebagai bahan dagangan tetapi kesenian. Dan
masyarakat akan menonton filem-filem tempatan sebagai hasil kesenian dan melihat
sesebuah filem itu dari aspek kebudayaan dan kesenian filem.
Telah berjaya
membuat penonton kita turut keliru dengan tujuan seseorang penerbit itu membuat
filem.
Kalau mereka
ingin mengaut keuntungan yang banyak, kenapa buat filem? Mereka sudah tentu
beruntung lagi kalau membuka restoran dengan perbelnjaan yang lebih murah.
Atau mereka
boleh membuka butik dan lain-lain dan mendapat keuntungan setimpal dengan
perbelanjaan.
Ini yang
membuat perusahaan filem kita terbelakang. Oleh sebab penerbit filem tidak
mempunyai tujuan tertentu untuk membuat filem.
Sebenarnya
faktor tujuan dan hasrat ini penting untuk memajukan perusahaan filem. Sebab
sekiranya penerbit sendiri dan Finas tidak tahu dengan tujuan sebenamye.
sesebuah perusahaan filem itu ditubuhkan, maka mereka tidak boleh mengharapkan
sebarang perkembangan berlaku.
Filem sebenamya
merupakan sebuah bidang kesenian halus. Dan ini harus ditekankan kepada
penonton supaya mereka akan menonton filem semata-mata untuk menonton filem
berdasarkan keseniannya, dan bukan ?ceraja siap’ah pelakun dan apakah ada
penyanyi yang berlakun di dalamnya,
Tetapi
yang-sedihnya ialah penekanan tentang segi kesenian dan kebudayaan ini cuma
dibuat semasa Pesta Filem Malaysia
dan forum atau diskusi tentang filem sahaja. Sedangkan pada masa-masa lain
segi perniagaan ditekankan pula. Akhimya, yang tertekan ialah kesenian filem.
Penerbit
filem tempatan harus menjadi pengkarya filem lebih dari peniaga filem.
Sekiranya mereka mempunyai sikap positif seperti ini perusahaan filem kita
boleh maju.
Sekarang
ini terdapat beberapa orang penerbit filem tempatan yang lebih pentingkan aspek
kesenian dan kebudayaan filem dan tidak hanya perniagaan filem.
Penerbit-penerbit generasi baru dan yang mempunyai pendidikan telah berjaya
mengemukahan beberapa buah filem baik walaugun mereka menerima perhatian dan
mencapai kejayaan yang berbeza-beza.
Filem
seperti ‘Bintang Malam’. ‘Selubung’, ‘Ranjau Sepanjang Jalan’ dan beberapa buah
lagi berusaha untuk meningkatkan aspek kesenian. Dan mereka telah mencapai
kutipan yang agak baik.
Dan
cuba kita lihat filen-filen lain seperti ‘XX-Ray’, ‘Bayangan Maut’, dan
‘Pemburu Bayang’ yang berjaya di pawagam tetapi mempunyai nilai kesenian yang
rendah. Filem-filem seperti ini tidak memajukan perusahaan filem kita, tetapi
menguntungkan penerbit sahaja secara peribadi.
Sepatutnya
filem-filem kommersil seperti ‘Pemburu Bayang’ dan ‘Hanny’ tidak diberi
kemudahan di bawah Skim Kemudahan Produksi Finas dan pulangan 25%
cukai
hiburan yang sepatutnya cuma diberi kepada penerbit filem-filem berunsurkan
kesenian filem.
Tujuannya
ialah untuk menggalakkan penerbit untuk menghasilkan lebih banyak filem bermutu
dan berbudaya, dan tidak cuma filem komersil yang mengenepikan budaya dan
kesenian.
Perusahaan
filem kita kecil dan jumlah filem yang dikeluarkan setahun tidak seberapa,
tentu pihak tertentu boleh mengarah pertumbuhan dan perkembangan agar ianya
positif dan tidak menghancurkan perusahaan filem itu sendiri.
Selagi
penerbit filem kita tidak sama-sama berfikir sebagai pengkarya filem dan
melihat filem itu sebagai bahan kesenian, selagi perusahaan filem kita tidak
akan maju.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan